En toen verloor ik mijn verstand
Ik ben niet in de wieg gelegd om tassen te naaien. Kledij al dat je wil, daar ben ik echt goed in. Maar tassen ...
En toch haal ik het me af en toe in mijn hoofd om eens een tas te maken. Meestal dan op de losse ruttel, zonder patroon (geschift).
(Zo staat hier al een 3-tal maanden een onafgewerkte Ethan van Natan. Ik ben benieuwd of deze 'ufo' ooit deze blog zal halen).
We wijken af.
In juni kreeg ik het geniale idee om een boekentas te naaien voor de jongste. De velcro van zijn boekentas sluit niet meer en ik ben gek op een bepaald stofje waar ik absoluut een boekentas in zie.
Moest ik nog een beetje normaal denken, dan zou ik oftewel het patroon van mamadammeke gebruiken, oftewel het patroon van Mind the whale kopen.
Niet dus.
Ik ging er zelf één maken. Ik haalde de oude boekentas van de oudste zoon uit elkaar en ging dat eens vlug overnemen en in elkaar zetten. En er een handleiding bij schrijven om op de blog te zetten. (Dit laatste was dus - achteraf gezien - het gekste wat ik ooit had kunnen denken). Tegen de 1ste september weliswaar.
De eerste september hebben we niet gehaald. Op die dag lag de oude boekentas nog steeds op elkaar met een stuk ongeknipte stof erbij. Een rits had ik wel al gekocht. (Olé)
Op 12 september dacht ik eraan om tassenband te gaan kopen en de 15de ben ik er dan ook echt aan begonnen.
Bloed, zweet en tranen ... Gevloek, lostornen en nog meer gevloek.
But ... I did it.
De boekentas zit in elkaar, en mits een paar schoonheidsfoutjes aan de binnenzijde (onzichtbaar voor iedereen) ben ik tevreden met het resultaat. Ik ben heel tevreden met het resultaat. De handleiding komt er niet, want halfweg het maakproces heb ik een paar stappen door elkaar gehaald, waardoor ik het mezelf heel moeilijk heb gemaakt (vandaar het zweet en het gevloek) om de boekentas in elkaar te naaien.
Als ik naar het boekentasje kijk, ben ik meteen al het zweet, de tranen en het gevloek vergeten. Ik ben er echt trots op. Want hoewel tassen mijn ding niet zijn, is deze boekentas prachtig. (Misschien moet ik me toch nog eens over die Ethan handtas buigen.
Binnen- en buitenstof zijn allebei dezelfde stof.
De binnenstof heb ik verstevigd met decovil light. De buitenstof met vlieseline H250. De klep heb ik zowel binnen- als buitenstof verstevigd met volumevlies H640.
De randen van de klep en de bovenrand van het voorzakje zijn afgewerkt met biaislint.
Stoffen en fournituren:
Nuts for dinner -- Michael Miller -- De Stoffengalerij
Biaislint rood -- De Stoffengalerij
vlieseline H250 en volumevlies -- De Stoffengalerij
Decovil light, tassenband, velcro en rits -- naaicentrum Demyttenaere (Roeselare)
De ringen werden gerecycleerd uit de oude boekentas
En toch haal ik het me af en toe in mijn hoofd om eens een tas te maken. Meestal dan op de losse ruttel, zonder patroon (geschift).
(Zo staat hier al een 3-tal maanden een onafgewerkte Ethan van Natan. Ik ben benieuwd of deze 'ufo' ooit deze blog zal halen).
We wijken af.
In juni kreeg ik het geniale idee om een boekentas te naaien voor de jongste. De velcro van zijn boekentas sluit niet meer en ik ben gek op een bepaald stofje waar ik absoluut een boekentas in zie.
Moest ik nog een beetje normaal denken, dan zou ik oftewel het patroon van mamadammeke gebruiken, oftewel het patroon van Mind the whale kopen.
Niet dus.
Ik ging er zelf één maken. Ik haalde de oude boekentas van de oudste zoon uit elkaar en ging dat eens vlug overnemen en in elkaar zetten. En er een handleiding bij schrijven om op de blog te zetten. (Dit laatste was dus - achteraf gezien - het gekste wat ik ooit had kunnen denken). Tegen de 1ste september weliswaar.
De eerste september hebben we niet gehaald. Op die dag lag de oude boekentas nog steeds op elkaar met een stuk ongeknipte stof erbij. Een rits had ik wel al gekocht. (Olé)
Op 12 september dacht ik eraan om tassenband te gaan kopen en de 15de ben ik er dan ook echt aan begonnen.
Bloed, zweet en tranen ... Gevloek, lostornen en nog meer gevloek.
But ... I did it.
De boekentas zit in elkaar, en mits een paar schoonheidsfoutjes aan de binnenzijde (onzichtbaar voor iedereen) ben ik tevreden met het resultaat. Ik ben heel tevreden met het resultaat. De handleiding komt er niet, want halfweg het maakproces heb ik een paar stappen door elkaar gehaald, waardoor ik het mezelf heel moeilijk heb gemaakt (vandaar het zweet en het gevloek) om de boekentas in elkaar te naaien.
Als ik naar het boekentasje kijk, ben ik meteen al het zweet, de tranen en het gevloek vergeten. Ik ben er echt trots op. Want hoewel tassen mijn ding niet zijn, is deze boekentas prachtig. (Misschien moet ik me toch nog eens over die Ethan handtas buigen.
Binnen- en buitenstof zijn allebei dezelfde stof.
De binnenstof heb ik verstevigd met decovil light. De buitenstof met vlieseline H250. De klep heb ik zowel binnen- als buitenstof verstevigd met volumevlies H640.
De randen van de klep en de bovenrand van het voorzakje zijn afgewerkt met biaislint.
Stoffen en fournituren:
Nuts for dinner -- Michael Miller -- De Stoffengalerij
Biaislint rood -- De Stoffengalerij
vlieseline H250 en volumevlies -- De Stoffengalerij
Decovil light, tassenband, velcro en rits -- naaicentrum Demyttenaere (Roeselare)
De ringen werden gerecycleerd uit de oude boekentas
Alle punten voor moed en zelfopoffering! Al is je timing niet ideaal, je hebt het toch maar weer gefikt hé. Ze is mooi, je tas.
BeantwoordenVerwijderenZo schattig! Goed dat je doorzette, nu kan hij uniek naar school!
BeantwoordenVerwijderen